Azim Premji reservation

I received this content in an email and I do not garuntee if it's true. But I one thing I can tell... It's not just fun but also an eye opener for the politicians

---------------------------------------------

Wipro Chairman Mr. Azim Premji's comment on reservation

I think we should have job reservations in all the fields. I completely support the PM and all the politicians for promoting this.

Let's start the reservation with our cricket team. We should have 10 percent reservation for Muslims. 30 percent for OBC, SC/ST like that.

Cricket rules should be modified accordingly...

The boundary circle should be reduced for an SC/ST player.

The four hit by an OBC player should be considered as a six and a six hit by an OBC player should be counted as 8 runs.

An OBC player scoring 60 runs should be declared as a century.

We should influence ICC and make rules so that the pace bowlers like Shoaib Akhtar should not bowl fast balls to our OBC player.

Bowlers should bowl maximum speed of 80 km/ hour to an OBC player. Any delivery above this speed should be made illegal.

Also we should have reservation in Olympics. In the 100 meters race, an OBC player should be given a gold medal if he runs 80 meters.

There can be reservation in Government jobs also. Let's recruit SC/ST and OBC pilots for aircrafts which are carrying the ministers and politicians (that can really help the country...).

Ensure that only SC/ST and OBC doctors do the operations for the ministers and other politicians. (Another way of saving the country...).

Let's be creative and think of ways and means to guide INDIA forward...

Let's show the world that INDIA is a GREAT country.
Let's be proud of being an INDIAN...
May the good breed of politicians like ARJUN SINGH long live...

राष्ट्रीय सुट्या व हिंदुंचा अनुशेष

भारताची राज्यघटना समान न्यायाच्या तत्वावर अधारलेली आहे असे रोज कुठे ना कुठे वाचायला, ऐकायला मिळत असते. त्याबरोबरच त्याच घटनेच्या आधाराने दररोज कुठे ना कुठे विषमतेने व्यवहार होतात. जात-पात मानू नका असे शाळेत शिकवायचे अन त्याच शाळेतल्या कार्यालयाने संस्कारक्षम कोवळ्या बालकांना त्यांच्या जाती विचारायच्या, जातीची प्रमाणपत्रे मागयाची/द्यायची असला भन्नाट प्रकार चाललेला असतो. जे जात मानत नाहीत त्यांना "अजात" या नव्या जातीखाली टाकण्याचे काम सुद्धा आपल्य घटनेतल्या त्रुटीनेच झाल्याचे सिद्धा झाले आहे. असो.

तर आजचा माझा मुद्दा जरा हटके आहे. मंडल, आरक्षणे वगैरे पेक्षा कदाचित हा मुद्दा कमी महत्वाचा मानला जाऊ शकतो. तो आहे शासनाच्या अधिकृत सुट्यांचा. केंद्र शासनाच्या एका संकेतस्थळावरच्या २००७ च्या सुट्यांचे हे विवरण:

धर्म - सुट्या (दिवस) - लोकसंख्येचे प्रमाण - सुट्यांचे प्रमाण
हिंदू - २ (दसरा, दिवाळी) - ८०.५% - २०% पेक्षा थोडे कमी
मुसलमान - ४ (बकरी ईद, मुहर्रम, पैगंबर जयंती, ईद-उल-फित्र) - १३.५% - ३०%
ख्रिस्ती - १ नाताळ - २.५% - १०% ला थोडे कमी
शिख - १ गुरुनानक जयंती - २% - १०% ला थोडे कमी
जैन - १ महावीर जयंती - ०.५% - १०% ला थोडे कमी
बौद्ध - १ बुद्ध पौर्णिमा - १.५% - १०% ला थोडे कमी
राष्ट्रीय सण - ३ (प्रजासत्ताक दिन, गांधी जयंती, स्वातंत्र्य दिन) १००% - २०% पेक्षा थोडे कमी
एकून सुट्या - १३
टीप -
१. संकेतस्थळावर असलेल्या अमेरिकन सुट्यांना विचारात घेतलेले नाही
२. लोकसंख्येचे प्रमाण तसेच सुट्यांचे प्रमाण हे साधारण प्रमाण आहे. तंतोतंत नाही.

एकतर अधिच शासकीय कामे पटापट न झाल्याने जनतेला त्रास होत असतो. अन त्यात अशा अनेक सुट्यांची भर पडल्याने दुष्काळात तेरावा महिना अशी सामान्यांची अवस्था होत असते. बहुतांशा धार्मिक सुट्या ह्या जनतेला धार्मिक कार्यक्रमात भाग घेण्यासाठी असतात. पण बहुंताश सुट्यांना बहुतांश जनता त्या-त्या दिवशीच्या धार्मिक उत्सवात सहभागी नसते. किती लोक नानक जयंती दिवशी गुरुद्वार्‍यात जातात? अन जे त्या दिवशी जातात ते इतर शीख-सणांना सुद्धा जातात. मग एकाच सणाला सुटी का?

जर धार्मिक/उत्सवांना सणांना सुट्या द्यायच्या आहेत तर मग त्या लोकसंख्येच्या आधारावर का नको? लोकशाहीत सगळे काही लोकसंख्येच्या बळावर असते मग सुट्याच का नको? दोन-तीन करोड लोकांच्या समुहासाठी सुटी द्यायची तर मग वर्षात किमान १०० सुट्या आणखी द्याव्या लागतील. आषाढी एकादशीला तीन-चार कोटी लोक धार्मिक कार्यक्रमात सहभागी होतात ती सुद्धा त्यात आली. शक्य आहेत का १०० सुट्या? नाही ना. मग आमच्या मागण्या ऐका...

उपाय/मागण्या:
१. राष्ट्रीय सणांव्यतिरिक्त जास्तीत जास्त २-३ सार्वजनिक सुट्या ठेऊन बाकी सगळ्या सुट्या बंद कराव्यात.
२. ज्या २-३ सार्वजनिक सुट्या ठेवल्या जातील त्यात बहुतांश जनता साजरी करते अशाच उत्सव/सणांना सुट्या असाव्यात. असे सण म्हणजे दसरा व दिवाळी.
३. इतर धर्मियांच्या भावनांचा अदर ठेवण्यासाठी आणखी काही उपाय योजना कराव्यात. जसे, दिवाळी दिवशी न्यू यार्क शहरात पार्किंग फुकट होती. वगैरे.

-------

लेख - उपक्रमवर पूर्वप्रकाशित

केसाळलेले कुत्रे अन अकलेचे तारे

बरेच ठिकाणी काही catchy वाक्ये ऐकायला मिळतात. विषेशत: पुणेरी पाट्यांमध्ये ही वाक्ये दिलखेचक असतात. आज अचानक आमच्या केसाळलेल्या कुत्र्याकडून आम्हाला काही वाक्ये ऐकायला मिळाली....

जीवनातल्या त्रासाला वैतागलाय? खुश्शाल सासू-सासर्यांना शिव्या घाला, (मनातल्या मनात).

You are in trouble, call 911, not me.

खूप त्रास होतोय. स्वत:चा जीव द्या ना, माझा कशाला घेताय?

केसाळलेल्या काळ्या कुत्र्याबद्दल...
'काजळमाया' ला मिळालेले साहित्य अकादमीचे पारितोषिक, त्या निमित्ताने 'काजळमाया' त्या पारितोषिकाला पात्र आहे की नाही यावरुन निर्माण झालेला वाद, जी. एं. ना झालेला प्रचंड मनस्ताप, स्वाभिमानी जी.ए.कुलकर्णींनी ते पारितोषिक आणि त्याची रक्कम परत करण्याचा निर्णय यावरुन जयवंत दळवींनी जी.एं. नी खिजवणारे एक पत्र लिहिले होते. 'ते' पाच हजार रुपये अद्यापही तुमच्या खात्यात व्याज ओढत पडले आहेत, असे ऐकतो वगैरे. दळवी जी.एं.चे जुने मित्र. पण दळवींचा हा विनोद जी.एं. ना आवडला नाही. त्यांनी दळवीना लिहिलेल्या पत्रात ते म्हणतात, "तुम्ही कधीही आलात तर तुमचे स्वागतच आहे, पण तुमचे ते घाणेरडे काळे केसाळ कुत्रे तुमच्याबरोबर कधीही आणू नका..."

ता.क. - केसाललेल्या काळ्या कुत्र्याचे वरील विधान आम्ही सन्जोप राव यांचे जसेच्या तसे ढापलेले आहे. त्यात आमच्या काळ्या कुत्र्याचा काही वाटा नाही.

शिंचे म्लेंच्छ अरब

सौदी राजाने बलाक्तारीत अबलेला शिक्षा माफ केल्याची बातमी

काय तर म्हणे ती बाहेर असताना तिच्या घरच्या कोणासोबत नव्हती... म्हणून तिच्यावर झालेल्या अत्यंत हीन प्रकारातल्या अन्यायाबद्दल तिलाच दोषी ठरवून तिलाचा जेलमध्ये टाकायचे अन परत वरतून फटकेही मारायचे! वाह रे वा, काय हा धर्म? अशा धर्माच्या नावाखाली मानवतेला ठार करणा-या या नराधमांनाच फोडून काढायला हवे.

राजाने सजा माफ केली म्हणे. पण त्या स्त्रीवर अन्याय झाला व त्या अन्याय करणा-यांनाच शिक्षा झाली पाहिजे असे मात्र हे राजे महाशय म्हणाले नाहीत. थू या असल्या शिंच्या राज्यांवर! यांच्या पेक्षा आमचा राजा कुत्रा जास्त मानसाळलेला आहे. अन हे मात्र मनसाच्या रुपातले कुत्रे...म्लेंच्छ!

सैन्यातून आलेले नागरिक

आजतगायत मी अशा दोन सहका-यांसोबत काम केले आहे ज्यांना सैन्यात लढाईतला अनुभव आहे. माझा जीईतला अमेरिकन साहेब कोरियन युद्धात लढलेला. त्याने जीवनात बरेच उपद्व्याप केलेले व अजूनही करतच असतो. युद्दावरुन परत येऊन सैन्यदल सोडल्यावर या महाशयाने प्रोग्रामिंगचा अभ्यास केला. त्यात पारंगत झाल्यावर एक पुस्तकही लिहिले. पुढे जीईत आल्यावर संगणक क्षेत्रात काम केले आणि अजून तेथेच आहे. आमच्या चमूतल्या architect ला मुलगा झाला तेव्हा गंमत म्हणून डाटा मोडेलचे प्लॊटरवर प्रिंट काढून बाळाला भेट म्हणून घेऊन गेला. म्हणाला बापाने ज्या चुका केल्यात त्या तू करत जाऊ नको. एरव्ही कामात अगदी prodessional. वैयक्तिक असे एक वाक्य बोलणार नाही. सगळे त्याचा खूप आदर करत. असेच एका रात्री जेवणाला सोबत गेलो होतो तेव्हा मात्र मनातले बरेच काही सांगून गेला. त्याच्या पोराला राष्ट्राभिमान नाही, समाजाची चाड नाही, अशा गोष्टींची सल त्याच्या मनाला होती. एवढ्या मोठ्या पहाडी व्यक्तिमत्वाला सुद्धा आत ओलावा असलेले हृदय आहे हे त्याच्याशी गप्पा मारताना जाणवले.

दुसरा सहकारी बॊब (Robert McLaughlin). वय झाले आहे तरी कामातला उत्साह एखाद्य तरुणाला लाजवेल असा. नकळत मानेला बाक आला आहे तरी चालण्यातला रुबाब मात्र कामय. १९७० ला व्हियतनाम मध्ये संगणक प्रोग्रामर म्हणून होता. गुप्त माहितीची देवाण-घेवाण करणारे संगणक हाताळायचे काम याच्याकडे होते. त्याच्या दोन्ही बाजूला भाल्या मोठ्या बंदुका घेऊन चोवीस तास सैनिकांचा पहारा असे. एकदा चिवट व्हियतनामी लढवैयांनी यांच्यावर हल्ला केला तेव्हा सरळ संरक्षण मत्रालयाचा आदेश आला होता की वेळ पडली तर संगणके फोडून टाका. तो अणुभव सांगताना बॊब हळवा होतो. पण व्हियतनामी जनते बद्दल याला प्रचंड आदर आहे.

या दोन्ही सहका-यांसोबत काम करताना जाणवले की भारतात सैन्यातून आलेले लोक अशा नोक-या करताना मला का कधि दिसले नाही? भारतात तसेही एक-दोन वर्षांसाठी सैन्यात जाणारे तरुण नसतातच. जे जातात ते दहा-पंधरा वर्षे तेथेच राहतात. कारण नोकरी सोडल्यावर पुढे काय असा एक प्रश्न त्यांच्यासमोर असावा.

मला वाटतं सैनिकांना नंतर वेगवेगळ्या क्षेत्रात काम करायला संधी दिल्या पाहिजेत. त्यांच्या शिस्तबद्ध कामांमुळे इंतर क्षेत्रात त्यांच्या सहका-यांना त्यांच्याकडून शिकण्यासारखे बरेच काही असते. यावर भारत सरकार काही विचार का करत नाही? आपल्याकडे एन.सी.सी. च्या पुढे जाऊन प्रत्येक तरुणाला/तरुणीला एक-दोने वर्षे सैन्याचा अनुभव घेण्याचा पर्याय का नसतो?जर मोठ्या प्रमाणावर तरुण सैन्यातला अनुभव घेऊन मग समाजात परतू लागले तर समाज शिस्तबद्ध व्हायला मदत नाही का होणार? तशी गरज आपल्या समाजाला खूप जास्त आहे असे नाही का वाटत आपल्याला?

गावरान (देशी) बाजरी नष्ट झाली

पूर्वप्रसिद्ध: उपक्रम...
http://mr.upakram.org/node/895

बाजरीच्या एका कणसात शेकडो फुले असतात. त्या फुलांवरील परागकण (नाव बरोबर आहे ना?) दुसर्‍या फुलांवर पडले की बाजरीच्या दाण्यांची वाढ सुरु होते. हे परागकणांचे वहन वार्‍याने होत असते. एका शेतातल्या बाजरींचे परागकण दहा-पंधरा किलोमिटरपर्यंत दूर असणार्‍या दुसर्‍या शेतात सहजपणे वापरले जातात. असे घडणे हे नित्याचे आहे. सुगीच्या काळात असे वेगवेगळ्या पिकांवरचे, तणांवरचे करोडो परागकण आपल्या आवती भोवती आपल्या नकळत दरवळत असतात. त्यांच्या या दरवळण्याने वातावरणात एक प्रकारचे चैतन्य, आल्हाददायकता असते. पण या सगळ्या चांगल्या गोष्टी घडत असताना बाजरीच्या बाबतीत एक फार वाईट घटना घडत गेली आहे. परभणीच्या मराठवाडा कृषी विद्यापिठात तसेच राजस्थानातल्या कृषी विद्यापीठात यावर संशोधन चालू आहे.

हरितक्रांतीच्या पर्वात उत्पन्न वाढवण्याच्या सपाट्यात शेतकर्‍यांनी संकरीत (हायब्रीड) बियानांचा सर्रास वापर सुरु केला. त्यात पूर्वापार चालत आलेले नैसर्गिक बियाणे वापरणे बंद होऊ लागले. पण या संकरीत बाजरीची चव थोडीशी कडवट असल्याने काही शेतकरी तरीही त्यांच्याजवळचे पारंपारिक बियाणे वापरुन स्वतःला खाण्यापुरती बाजरी पिकवत. आम्ही पण त्यातलेच. संकरीत बियाणांमुळे दहा मनाच्या ऐवजी आमच्या शेतात साठ-सत्तर मन बाजरी व्हायला लागली होती. त्यात इतर नवीन पिके तर वेगळीच. या वाढलेल्या उत्पन्नामुळे आम्ही शेतकरी आनंदी होतो. पण...

गावरान (देशी) बाजरीच्या अरुंद पाट्यालगत दूरदूर पर्यंत संकरीत बाजरीची पिके जोमाणे घेतली जात होती. त्यांच्या परागकणांनी देशी बाजरी संकरीत होत होती. पाहता पाहता देशी बाजरी साधारणतः २००१-२००२ पर्यंत नामषेश झाली होती. :(

काय गमावले:
१. गावरान बाजरीचे तोंडाला पाणि सोडणारे आता ते रुचकर पदार्थ इतिहासात जमा.
२. आयुर्वेदात सांगितलेले बाजरीचे गुणधर्म बदलेले असल्याने आयुर्वेदिक उपचार पद्धतीतून बाजरी बाद होण्याची भिती. बाजरी सोबत या गटात अनेक भाज्या, फळे, कडधान्ये असू शकतात. उदा. केळी पित्तनाशक असते. पण पुण्याच्या एका आयुर्वेदाचार्यांच्या रुग्णांच्या तक्रारीनंतर त्यांनी केलेल्या संशोधनात असे आढळून आले की खते, किटकणाशके, वगैरे रसायणे वापरल्याने पुण्यात मिळणारी बहुतांश केळी पित्तवर्धक आहे. (त्या आयुर्वेदाचार्यांचे नाव विसरलो.)

शेणाचा वास

खालील उतारा मी उपक्रमवरील या चर्चेत लिहिला होता...

http://mr.upakram.org/node/892

आमच्या बालपणी आम्ही शेणाचा सडा-सारवणासाठी, गोव-यासाठी, खतासाठी, वगैरे सर्रास वापर करीत असू. तेव्हा शेणाबद्दल विषेश अशी घाण वाटायची नाही. आता मात्रा शेणाची दुर्गंधी आल्यासारखी वाटते. शहरात राहून शेणाचा वास घेण्याची सवय मोडल्याने जाणवणारा हा फरक नक्कीच नाही. म्हणून माझ्या बालपणी गुरांच्या शेणाचा येणारा वास आणि आता गुरांच्या शेणाचा येणारा वास याविषयी मी आमच्या गावातल्या गुरांच्या डॊक्टरांशी बोललो. त्यांनी सांगितले की या पंधरा वर्षांत गाजर गवत (कॊंग्रेस गवत) तसेच बेशरम अशा विषारी तणांचा प्रश्न फारच भयानक झाला आहे. गुरे आजकाल सर्रास गाजर गवत खातात. ते विषारी असते. तसेच गुरांना मिळणारा चारा हा सुद्धा खते, किटक नाशके वगैरे सारख्या रसायनाने प्रदुषित झालेल्या शेतांतला असतो. त्यामुळे त्यातही रसायणे असतात. गुरांच्या या सगळ्या बदललेल्या आहारामुळे त्यांच्या पचनसंस्थेवर भयंकर परिणाम होत आहेत. परिणाम म्हणून शेणाचा सुद्धा घाण वास येत आहे. यातही भयंकर बाब म्हणजे छोट्या-मोठ्या शहरात कचर्यावर जगणा-या गुरांच्या शेणाचा मानवाच्या विष्ठेसारखा वास येतो.

आपला,
(गुराखी) भास्कर

सच्चर नामे मच्छर!

सच्चर नावाचा कोणी देशद्रोही मच्छर फुटीरतेची साथ सरवत असतानाच त्याच्या थोबाडीत मारुन त्याला जागे करण्याचा प्रयत्न करणारी काही संकेतस्थळे सापडली....

http://desicritics.org/2006/12/14/022456.php

http://www.slashindia.org/sachhar_committee_report_aploy_to_weaken_india_further


एक तो मंडल आयोग कामी पडला होता की काय म्हणून हा दुसरा एक फोडाफोडीचा प्रकार या "सेक्यूलरवाद्यांनी" शोधून काढला आहे. डोक्याला ताप देणारे हे काही नमुने...
http://www.hindu.com/thehindu/holnus/001200611301510.htm
http://www.altmuslim.com/a/a/a/2424/

टेडी बेअर ते एम एफ हुसेन

आत्ताच ही बातमी वाचली.

मुहम्मदाचे कार्टून काढले की जग पेटते, खेळण्याला मुहम्मदाचे नाव दिले की जेलमध्ये जावे लागते. अशा घटना जगभरात घडत असताना आपल्याकडे मात्र बहुसंख्यांक नागरिकांच्या धार्मिक भावनांना कोणीही अन कसाही नाचवायचा प्रयत्न करतो. संडासात, चपलावर तसेच आंतर्वस्त्रांवर हिंदूंच्या देवदेवतांचे चित्रे काढण्याचा डझनावर घटना घडत असतात. येवढ्यावरच ना थांबता हिंदूंच्या देवदेवतांची नागडी उघडी चित्रे काढणार्‍यांचा सन्मान केला जातो, चित्रपटांतून उघड उघड हिंदूंच्या आबृची लक्तरे वेशीवर टांगली जातात. हिंदूंच्या सहिष्णूतेचा हा गैरफायदा म्हणावा की हिंदूंचा नेभळटपणा?

ही चर्चा उपक्रम वर येथे सुरु केली आहे.